نقد و بررسی تعاریف موجود در موضوع «غنا»

این مقاله در صدد بررسی موضوع غناست. حکم حرمت غنا، مورد اتّفاق فقهای شیعه است و آن‏چه محلّ بحث و معرکه آراء واقع شده، تبیین موضوع غناست. نویسنده در ابتدا با نقل کلمات متعدّدی از بزرگان قدما، نشان می‏دهد که حکم حرمت غنا، قابل تردید نبوده و بلکه از ضرویّات مذهب است. سپس با اشاره به این‏که غنا، از قبیل موضوعات شرعی (مانند صلات و صوم) نیست که توسّط شارع، تأسیس شده و نیازمند تعریف شرع باشد، تعاریف ارائه‏شده در کلمات برخی فقیهان را در راستای تبیین فهم عرف می‏داند که جنبه تقلیدی ندارد. نگارنده در ادامه سراغ نقد و بررسی تعریف مشهور فقها از غنا رفته و ابهامات موجود در برخی واژگان کلیدی این تعریف را نشان می‏دهد؛ ابهاماتی که علی‏رغم تلاش‏های فقها برای رفع آن‏ها، همچنان باقی مانده‏اند. وی سپس تعریفی را با توجّه به حکایات و ضرب‏المثلی از عرب اصیل درباره غنا ارائه می‏دهد و قرائن روایی بر تأیید آن را هم عرضه می‏دارد. انتهای مقاله نیز به نقل و تحلیل کلام مرحوم فیض در تعریف موضوع و حکم غنا اختصاص دارد. نویسنده پس از نقل و تحلیل کلام فیض، دو احتمالی که شیخ انصاری درباره عبارات ایشان داده را ذکر و سپس احتمال سوّمی را مطرح می‏سازد که جامع تمامی فقرات کلام فیض باشد.